Cantar a Celso Emilio
Ferreiro é como percorrer a nosa historia, aqueles tempos onde faltaba de todo
e as miserias afloraban en cada paisaxe.
A súa poesía é profunda, chea de humanidade,
que non sempre foi comprendida.
Tivo que emigrar a Venezuela para poder darlle aos seus fillos e a súa amada Moraima un bo vivir, pero non soportou estar tan lonxe da súa terra, e cando regresou, viña cargado de versos tan cheos de nostalxia que nos fixeron estremecer.
Tivo que emigrar a Venezuela para poder darlle aos seus fillos e a súa amada Moraima un bo vivir, pero non soportou estar tan lonxe da súa terra, e cando regresou, viña cargado de versos tan cheos de nostalxia que nos fixeron estremecer.
A vida leva ao home,
pero ao poeta ninguén.
No hay comentarios:
Publicar un comentario